Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

Rewolucja Francuska pokrzyżowała plany Filipiny, kiedy wszystkie domy zakonne zostały zamknięte lub zawiesiły działania w tamtym czasie. Przez 11 lat, próbowała żyć regułą zakonną poza klasztorem, służąc swojej rodzinie i tym, którzy cierpią z powodu terroru, łącznie z tymi, którzy byli uwięzieni w klasztorze. Z czasem zakupiła budynek klasztorny z nadzieją ponownego otwarcia wspólnoty Wizytek. Kilka kobiet dołączyło do niej, ale nie zdołały znieść surowości tego życia. Potem, w grudniu 1804 roku, Magdalena Zofia Barat pojawiła się w jej życiu. Matka Barat założyła Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa w 1800 roku. Została zachęcona przez swojego mentora i współzałożyciela, o. Józefa Varin SJ, by skontaktować się z Filipiną i otworzyć nową placówkę Zgromadzenia w Grenoble. Ostatecznie Filipina Duchesne wstąpiła do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa i obie kobiety natychmiast stały się wiernymi przyjaciółkami na całe życie. Ta przyjaźń miała wkrótce dotknąć serc całych pokoleń.

Filipina pragnęła służyć w Nowym Świecie, ale czekała dwanaście lat na pozwolenie od swojej przyjaciółki i przełożonej, Magdaleny Zofii. W 1817 biskup Louisiany, DuBourg, podróżował do Francji, by rekrutować osoby duchowne i księży do pomocy na swoim ogromnym terenie. Po wielu prośbach ze strony Filipiny, Zofia w końcu wyraziła zgodę. Filipina wypłynęła na statku „Rebecca” z Bordeaux 21 marca 1818 z czterema innymi zakonnicami ze Zgromadzenia. Po pełnej burz podróży, dotarły do lądu nieopodal Nowego Orleanu dokładnie w Uroczystość Najświętszego Serca Jezusa, 29 maja 1818.

Po sześciotygodniowym pobycie u Urszulanek w Nowym Orleanie, Filipina poprowadziła swoją grupę w górę rzeki Mississipi na parowcu o nazwie „Franklin”, docierając na miejsce 29 sierpnia. Biskup DuBourg powitał je i wytłumaczył, że będą posłane nie doSst. Louis, jak się spodziewały, ale do małej wsi St. Charles w Missouri, gdzie przygotował dla nich dom. Filipina otworzyła pierwszą poza Europą szkołę Najświętszego Serca Jezusa 8 września 1818. Była to również pierwsza darmowa szkoła na wschód od rzeki Mississippi oraz pierwsza katolicka szkoła na obszarze, na którym powstała archidiecezja St. Louis.

Prowadzenie szkoły w St. Charles było bardzo trudne. Brakowało pieniędzy, budynek był w opłakanym stanie, uczennice nieprzyzwyczajone do sformalizowanej edukacji. W kolejnym roku te problemy wraz z brakiem uczennic w internacie, spowodowały konieczność przeniesienia szkoły do Florissant. Nowa lokalizacja rzeczywiście przyciągnęła więcej dziewcząt. Pojawiały się też powołania i Matka Duchesne otworzyła pierwszy nowicjat. W 1827 założyła szkołę w St. Louis, z ofertą dla studentów z internatem, darmową szkołą dzienną oraz sierocińcem.

Ostatecznie, w 1841, marzenie Filipiny by służyć tubylczej ludności, stało się rzeczywistością. Na konkretną prośbę ojca jezuity Piotra Verhaegen odpowiedzialnego za misje, przybyła wraz z trzema innymi zakonnicami Najświętszego Serca Jezusa do Sugar Creek w Kansas, by tam założyć szkołę dla dziewcząt z plemienia Potawatomi. W wieku 72 lat była zbyt słaba, by pomagać w pracy fizycznej i nie potrafiła nauczyć się plemiennego języka. Spędzając bardzo dużo czasu na modlitwie, zyskała indiańskie imię “Kobieta, która zawsze się modli”. Już po roku została wezwana z powrotem do St. Charles z powodu złego stanu zdrowia. Spędziła ostatnią dekadę swojego życia w pierwszej założonej przez siebie placówce. Kiedy umarła 18 listopada 1852, w wieku 83 lat, był to jej 34 rok w Ameryce. Była beatyfikowana w 1940 roku i kanonizowana w 1988. Jej wspomnienie obchodzimy 18 listopada.

Filipina Duchesne była pionierem, wychowawczynią, gorliwą zakonnicą. Jej hart ducha, wiara, odwaga i pokora inspirują do dziś.

tłumaczenie z angielskiego s. Ewa Bartosiewicz RSCJ

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA