Życie Filipiny charakteryzowało się wieloma przymiotami. To, co mnie szczególnie pociąga, to jej milczenie, które fascynowało wielu w jej czasach i nadal porywa nasze serca. Cisza, milczenie było  centrum życia Filipiny i ono uzdalniało ją do koncentrowania swojego życia na ścieżkach Pana i do radykalnego działania. Życie wewnętrzne uzdalniało ją do podejmowania ryzyka przekraczania nowych granic w odpowiedzi na wezwania jej czasów. Przeżywała swoje życie tak jak Maryja, Matka Jezusa. Milczenie Filipiny jest lekcją, którą chcemy przyswoić, aby kierować się nią w naszym życiu. Chcemy zachowywać wewnętrzną ciszę i dzielić się nią z innymi, nie używając wielu słów. Niezwykły sposób przeżywania głębokiej kontemplacji w codzienności uzdalniał Filipinę do wzrastania w zjednoczeniu z Jezusem.

Modlę się, aby Filipina wstawiała się za nami, byśmy i my mogły wzrastać w naszym życiu wewnętrznym w naszej misji, gdziekolwiek nas Pan Bóg posyła.  Nawet jeśli zwyczajny język komunikacji zawiedzie, Kochana Filipino, niech Twój przykład i Boża łaska sprawią, byśmy doceniały wartość milczenia, ciszy.  Obyśmy kroczyły niestrudzenie  po nieuczęszczanych ścieżkach, by bez słów odkryć język, który porwie nasze serca dla spraw Boga. Módl się za nami, Filipino, abyśmy pozostały zakotwiczone w źródle naszego życia, w naszym Panu, który przygotowywał ciebie do misji w Nowym Świecie. Pan złożył wszystko, co było ci potrzebne, w głębinach twojego serca. Wypraszaj nam te same łaski, aby pomogły nam cierpliwie, w ciszy i zaufaniu oczekiwać na to, aż Bóg przygotuje nasze serca na przekroczenie nowych granic, na podjęcie tych nowych wezwań, jakie obecnie, w XXI wieku, do nas kieruje.

Ursula N. Bugembe, RSCJ, Region Czad
Obraz: Emil Frei
Tłum. Janina Nejczyk RSCJ