W dniach 11-14 lutego w naszym domu w Tarnowie odbywały się rekolekcje "O tym, co najważniejsze". Ich uczestnicy poprzez różne formy modlitwy, duchowych ćwiczeń i refleksji, poprzez rozmowy i wspólną zabawę odkrywali "kamienie" swojego życia, fundamenty, na których warto budować swoje "dziś" i swoje "jutro".  Nie przez przypadek nasze rekolekcyjne skupienie kończyło się 14 lutego w dniu popularnych "walentynek", gdyż każdego dnia rozważaliśmy inny wymiar miłości: w relacji z Bogiem, ze sobą samym i z drugim człowiekiem.  Na zakończenie każda osoba wraz ze specjalnym błogosławieństwem otrzymała kartkę z Bożym wyznaniem miłości skierowanym specjalnie dla niej jako zaproszenie do kontynuowania drogi odkrywania piękna i wielkości miłości w swoim życiu.

świadectwo uczestnika:

Brałem udział w wielu rekolekcjach. Jednak tytuł tych rekolekcji "O tym, co najważniejsze" wydał się bardzo zachęcający, więc pomyślałem że wezmę w nich udział. Rekolekcje na samym początku niczym nie różniły się od innych, Jednak podczas dnia ciszy zauważyłem jaki w mej duszy panuje niepokój i hałas. Było to coś bardzo dziwnego. Można to porównać nawet do burzy piaskowej panującej na pustyni. Przy końcu dnia wszystko się jednak uspokoiło a po rozmowie z księdzem wiedziałem, że ten niepokój to był zgiełk dnia codziennego. Następnego dnia żałowałem że ta cisza nie trwa dłużej i że będzie mi jej brakować. Tych rekolekcji nie zapomnę gdyż w swoim wnętrzu stoczyłem wielką bitwę z samym sobą. Teraz wiem jak owa cisza jest potrzebna. Zachęcam wszystkich do spróbowania bycia z samym sobą oraz Bogiem w świątyni jaką jesteśmy i uporządkowania w niej wszystkich spraw. Emil