Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

 

Sprawiedliwość, Pokój i Integralność Stworzenia
Być ambasadorami nadziei w naszym błogosławionym i zranionym świecie.

 

Adwent 2020, Tydzień 2

Czytania drugiej Niedzieli Adwentu: Iz 40.5, 9-11, 2 P. 3. 8-14, Mk.1.1-8 

zapraszają nas do słuchania głosu, wołającego na pustyni, aby przygotować drogi dla Pana w surowości globalnej pandemii i niestabilności naszych rozpadających się systemów politycznych, gospodarczych i społecznych, niezdolnych do zaspokojenia naszych potrzeb w „naszym wspólnym domu”.


„Głos, który woła: Na pustyni przygotujcie drogę Pana!
Budujcie na stepie prosty trakt dla naszego Boga.”
Iz. 40: 3
 

Franciszkanin, ksiądz Richard Rohr, nazywa pustynię miejscem, gdzie oddaleni jesteśmy od uciskających systemów naszego świata. Jednak przypomina nam, że poświęcenie czasu na „odejście” od  świata nie jest ucieczką; ale celowym odejściem. Chodzi o to, aby poświęcić trochę czasu na głębokie wsłuchanie się w głos wołający na pustyni, aby zrobić miejsce dla Boga w naszych umysłach i sercach, w naszych rodzinach i wspólnotach oraz w systemach, które czynią zło, które nie pomagają naszemu światu.


„Wtedy objawi się chwała PANA
i ujrzy ją każde stworzenie.”    Iz. 40: 5


W MODLITWIE WYCHODZĘ NA „PUSTYNIĘ”, BY SŁUCHAĆ GŁOSU, KTÓRY WOŁA.
PRZYGOTUJĘ SWÓJ UMYSŁ I SERCE, ABY OTWORZYĆ SIĘ, ABY SŁUCHAĆ BOŻEGO GŁOSU.

 
Ewangelia według świętego Marka wzywa nas, abyśmy słuchali głosu wołającego na pustyni.

W MOIM KONTEKŚCIE, CZYM JEST PUSTYNIA I GDZIE JEST?
KIM SĄ GŁOSY, KTÓRE WOŁAJĄ NA PUSTYNI?

W naszym dokumencie „Być ambasadorami nadziei w naszym błogosławionym i poranionym świecie” sześć razy występuje słowo „krzyk”. Używa się go, aby przypomnieć nam, że „słysząc i reagując na krzyk ubogich oraz poranionej Ziemi, dostrzegamy skutki nieograniczonej władzy, zwłaszcza wtedy, gdy jest ona napędzana chciwością, chęcią dominacji i bezdusznej obojętności.” (s.10) Przypomina nam się, że „ troska o nasz wspólny dom jest także wezwaniem do nadziei. Jako członkowie Rodziny Sacré-Coeur, w poranionej i cierpiącej Ziemi dostrzegamy zranione ciało Chrystusa. Woda wypływająca z przebitego boku Chrystusa zmienia nasz sposób patrzenia na siebie nawzajem, na ten świat, na siebie samych i nasz wspólny dom.” (s.20)

W tym samym dokumencie zadajemy sobie pytania, które możemy wnieść na naszą „pustynię” tego Adwentu: (s. 25)
• Czy nas to obchodzi i pozwalamy, by krzyk oraz udręka i ludzi i Ziemi nas poruszały?
• Czy obchodzi nas to i wnosimy te sprawy na modlitwę, do rozmów, do apostolstw?
• Czy obchodzi nas to i podejmujemy konkretne kroki, ażeby przyjąć ludzi migrujących, pomóc cierpiącym i przyczynić się do odbudowy ich życia?
• Czy obchodzi nas i analizujemy sytuację, podejmujemy działania oraz systematycznie zapobiegamy lub przynajmniej przyczyniamy się do ograniczenia tego cierpienia?
Na pustyni, mając otwarte serca, możemy słuchać i być pełni pokoju. Bóg tam jest, aby nas przyjąć, umocnić kiedy słuchamy „Jak pasterz, pasie ON swą trzodę, swoim ramieniem gromadzi jagnięta, nosi je na swej piersi, owce karmiące prowadzi ostrożnie.” (Iz 40,11).

„W naszych troskach , nie jesteśmy sami. Chrystus jest z nami, w naszej historii. Chrystus jest pośród ludzi. Chrystus objawia teraz nowe niebiosa i nową ziemię”.
Oscar Romero (1917-1980), Przemoc miłości.

W tym drugim tygodniu Adwentu, chociaż ogranicza nas obecna pandemia, posłuchajmy głosu wołających na pustyni, aby Bóg się o nich zatroszczył.
Oto dwie konkretne sugestie:
- Skontaktuj się z konkretną osobą (osobiście, przez telefon, WhatsApp, Zoom), która może potrzebować wsparcia, obecności lub współczucia. Odpowiadaj zgodnie z prośbą osoby, a nie tak, jak chcesz.
- Poświęć dowolną chwilę czasu słuchając ukochanej osoby lub przebywając na łonie natury (drzewa, wody, nieba, zwierzęcia itp.). Jaki jest ich płacz? Czego się uczysz?
 
W duchu POKOJU zapalamy drugą świecę adwentową, ufając ponownie, że:
„Pan Jezus przyjdzie, aby zbawić narody, a Bóg okaże obfitą łaskę, na głos wołania”. Iz.30:19, 30 Antyfona na wejście, 2. Niedzieli Adwentu

 

Dziękujemy Joy Luz RSCJ za tę modlitwę -refleksję 

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA