Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

Photo by Maxim Hopman on Unsplash

 

Troska o nasz Wspólny Dom (Encyklika Laudato Si), zaprasza nas do świętowania Ziemi, świętego żłóbka, rodzącego liczne wcielenia Emmanuela - Boga z nami. Mistrz Ekhart powtarzał często: Dlaczego mówić o narodzeniu Jezusa tysiące lat temu, jeśli dzisiaj nie rodzi się On na nowo pośród nas?

Gdy pogrążeni jesteśmy w nieznanym, gdzie zaledwie rysuje się nowa przyszłość, aby mogła urzeczywistnić się teraz, wsłuchajmy się z uwagą w jej wezwanie. Z cierpliwością, z otwartymi, pustymi dłońmi, podejmijmy naszą rolę w kosmicznym dramacie. Radujmy się i świętujmy niedzielę Gaudete zapalając na wieńcu jedyną różową świeczkę, pamiętając o tym, co ona oznacza. Niech narodzi się to, co dotąd jeszcze nigdy nie przyszło. W ten sposób będziemy świętować z radością urodziny św. Magdaleny Zofii 12 grudnia.

Czytanie: Flp 4, 4-7.

“Radujcie się zawsze w Panu, jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie”.

Z dokumentów Zgromadzenia:

„W Ewangelii, poprzez Jego słowa i postawy, stosunek do ludzi, sposób nawiązywania kontaktu z przyrodą i z wszystkimi rzeczami, odkrywamy Jego Serce całkowicie wydane Ojcu i ludziom”. (Konstytucje 1982 n.19; Kap. Gen 2008 – sekcja o JPIC)


W jaki sposób rozwijać zmysł krytyczny pozwalający ocenić wzajemną zależność między dziełem stworzenia a wydarzeniami, które odciskają swoje piętno na naszym świecie?


„Życie gospodarza winnicy było zakorzenione w glebie i rytmie pór roku” (Magdalena Zofia Barat, Jedno życie, Phil Kilroy)


Pieśń: That’s the Love of God - Sandi Patty


Refleksja:

Prawdziwa radość wynika z przygotowania do nawrócenia, ze wzrostu naszej osoby i dzięki naszemu świadectwu o tej radości. Jan Chrzciciel podkreśla konieczność przygotowania i skruchy. Powinniśmy odczuwać radość, ponieważ przygotowujemy drogę Panu. To wezwanie, w którym nam trzeba głęboko się rozsmakować, głęboko je odczuć. Ażeby doświadczyć radości, powinniśmy być wielkoduszni i dzielić się zasobami (Łk 3.11), ale nie z litości, tylko z miłości, dobroci, szczególnie w stosunku do ubogich (Patrz: Laudato Si 49). Takie dzielenie daje nam podwójną radość, jest zaraźliwe i otwiera cały łańcuch wielkoduszności, zwłaszcza wobec tych, którzy najbardziej są w potrzebie.

Jako chrześcijanie świętujemy też radość, że innych uszczęśliwiamy. Dla Izraela słowo Mesjasz oznacza „namaszczony”, ten który przynosi uzdrowienie, zbawienie, wyzwolenie Izraela. A więc oni oczekiwali niecierpliwie uzdrowienia, zbawienia i oswobodzenia.

Nie można mówić o nawróceniu bez sprawiedliwości. Sprawiedliwość wymaga uczciwości i zintegrowania. Jest źródłem radości dla tego, kto ją wypełnia i dla tego, ku któremu jest skierowana. Nawet mały akt pociąga za sobą znaczącą przemianę. Aby okazać naszą skruchę, powinniśmy nie poddawać się zniechęceniu, pewni, że Bóg jest wśród nas obecny ( So 3,5-6 ). Doświadczamy wielkiej radości, kiedy czujemy, że Bóg nam towarzyszy i że to On działa. My jesteśmy tylko narzędziem.

Chrześcijanie powinni być żywymi świadkami Ewangelii i nie bać się ukazywać radości ze swego głębokiego spotkania z Bogiem. Odwracać uwagę od siebie, a zapraszać innych do zaufania temu, o czym świadczą.

The Cosmic Christ Icon by Mudita rscjThe Cosmic Christ Icon by Mudita rscj

 

Związek z naszym światem:

Niedziela Gaudete otwiera właściwy tydzień, aby zastanowić się i pogłębić sens naszej radości. Trzeba do tego się przygotować, bo może być trudno to uchwycić. Radość przeżywamy najlepiej w zachwyceniu i w ciszy. Nasze pokolenie bez przerwy biega, wypełnia tysiące zadań równocześnie i natychmiast. Powinniśmy zwolnić. Przyroda uczy nas cierpliwości, radowania się chwilą obecną, oczekiwania, aż dojrzeją owoce ziemi. Jesteśmy zaproszeni do tego, aby dostrzegać dobro wokół nas. Bóg jest pośród nas, aby nas zbawić, dzięki tym, którzy bezinteresownie i odważnie walczą z pandemią, dzięki bojownikom nadziei (Patrz Fratelli Tutti 54 i LS 244), czy to w dziedzinie wiedzy, w poszukiwaniach szczepionek itp. Wreszcie możemy uwierzyć w przemianę. Inny świat jest możliwy (Patrz FT 183), bo nie ma nic niemożliwego u Boga.


Jaki jest poziom mojej radości? W jakim stopniu jest ona zgodna z rzeczywistością?

Jak mogę ukazać moją skruchę, moje nawrócenie?

Czy jestem gotów zaangażować się w JPIC/ Fratelli Tutti/ Laudato Si nie oczekując niczego w zamian?


Wzrasta wokół nas krótkowzroczny nacjonalizm, ekstremizm, agresywna mściwość. Życzliwości, miłości, sprawiedliwości i solidarności nie osiąga się raz na zawsze; trzeba je zdobywać każdego dnia. (patrz: FT 11).

Skrucha powinna się ukazywać w widocznym działaniu, bez tego pozostaje w strefie marzeń. Jak łuk tęczy na niebie. Prawdziwa skrucha i nawrócenie powinny prowadzić do działań autentycznych. Co prowadzi do prawdziwej radości.

s. Mudita Menona Sodder rscj, Prowincja Indii
tłum. s. Maria Stecka rscj

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA