Zostałyśmy powołane, by być kobietami, które mówią o obecności Boga w naszym świecie i kochają do końca, aż do oddania życia.

 

Krzyż Chrystusa Baranka i Pasterza z kaplicy Nowicjatu Sióstr Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur) wprowadza nas, modlących się przed Nim, w Tajemnicę Wcielonej Miłości Boga objawionej ludziom na Krzyżu.

Sam kształt Krzyża symbolizuje kosmiczną pełnię Misterium Bożej Miłości, zachęcając do tego, by ogarnąć duchem jej Szerokość, Długość, Wysokość i Głębię.

Pionowa belka Krzyża, wyrażająca „wysokość” i „głębię” Tajemnicy, mówi nam o radykalnej przemianie całego stworzenia, jaka dokonuje się dzięki ofierze Chrystusa w swoistym spotkaniu się skrajności, o czym w Adwencie przypomina prorok Izajasz i Psalmista, a co w Paschalną Noc wyśpiewuje Exultet. W górnej części Krzyża z niepoznawalnego Obłoku Ojciec gestem swojej prawicy uczestniczy wraz z Duchem Świętym w Ofierze Syna, a Duch Święty unosząc się w górę ku Ojcu wyraża całkowite oddanie Jezusa.

Belka pozioma – „szerokość” i „długość” Tajemnicy – oznacza zgodnie z nauczaniem Ojców Kościoła przedwieczny zamysł Boży obejmujący swoim zasięgiem całe stworzenie aż po jego wymiar kosmiczny w nadziei na pełne przeobrażenie Wszechświata i na przemianę ludzi w synów Bożych.

Centralną część ikony ze spoczywającą na Krzyżu Postacią Chrystusa otacza krąg o kolorycie Chleba. Nawiązuje on do słów Jezusa zapisanych w Mowie Eucharystycznej z 6 rozdziału Ewangelii wg św. Jana: „Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu... kto go spożywa, nie umrze... Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” . Ten symboliczny krąg chleba namalowany w sercu Ikony w otoczeniu gwiazd kieruje myśli ku Tajemnicy Eucharystii będącej, jako źródło prawdziwego życia danego przez Jezusa, bijącym Sercem Wszechświata.

Ukrzyżowany Jezus, „Bóg prawdziwy i człowiek doskonały... współistotny Ojcu co do Bóstwa i współistotny nam co do człowieczeństwa” rozpięty jest na Krzyżu, którego podstawę osadzono w ziemskiej skale w miejscu grobu Adama, lecz którego ramiona otwarte są na perspektywę Chwały. Złocisty krąg, będący tłem Krzyża (interpretowany wcześniej jako eucharystyczny chleb), staje się teraz słońcem Zbawienia przewyższającego swoim blaskiem wszelkie stworzone słońca (mówi o tym również przyćmiona przez ten blask czerwień „ziemskiego” słońca i zieleń księżyca, położonych na prawym i lewym ramieniu ikony). Chrystus jest w tym nadprzyrodzonym świetle prawdziwym owocującym Winnym Krzewem, co symbolizują purpurowe grona spływające z obu Jego dłoni. Zachęca nas łagodnym gestem byśmy się stali Jego naśladowcami i Jego latoroślami. Chociaż Przebity bok mówi o ukrytej ranie Serca, zapowiadając ziemski los tych uczniów, którzy zdecydują się pójść za Nim, wszystko rozjaśnia blask przyszłej Chwały, której nadzieja karmi się eucharystycznym chlebem.

Jezus pouczający nas przykładem posłuszeństwa pełnego mocy i wolności jest tu zarówno nieskalanym Barankiem (symbolizuje to Jego biała szata), jak i królującym z Krzyża Pasterzem. Myśl tę, a zarazem przewodnią ideę całej Ikony wyrażają słowa umieszczone poniżej ramion Krzyża: „Paść ich będzie Baranek... i poprowadzi ich do źródeł wód życia”. Rozdział 7 Apokalipsy, z którego pochodzą te słowa cały głosi nadzieję na zwycięstwo i na zbawienie.

Umieszczony na szczycie Krzyża napis: „Alfa i Omega, Początek i Koniec” zastępujący tradycyjne „Jezus Nazareński Król Żydowski” przypomina nam, że Jezus jest zarazem Pełnią Objawienia, jak i Obietnicą całkowitej przemiany stworzenia , które jedynie w Nim, będącym Alfą i Omegą, punktem wyjścia i punktem dojścia, odnajduje sens swojego istnienia.

Położone u stóp Krzyża Miasto symbolizuje podzielone jeszcze i zamknięte miasto ludzkie (z jego kościołami, cerkwiami i świątyniami różnych wyznań), jak i w jakiś sposób już obecne Nowe Jeruzalem, Oblubienicę, Małżonkę Baranka, Odnowiony Kościół.

W Mieście tym już po części przebywamy i to w nim dokonuje się nasza przemiana. Jesteśmy do niej wezwani przez Tajemnicę przebitego Serca Jezusa, który w swej Ofierze stał się dla nas niewyczerpanym „źródłem Bożej dobroci”, dopełniając przez ten cielesny wymiar swego „całkowitego otwarcia” na Ojca i na ludzi Boże Objawienie w swoim ziemskim życiu.

„Pan mówi: \'Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i pije! Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza\'. Niech słowa te staną się zachętą dla wszystkich modlących się przed tą ikoną.

 

© SACRE COEUR - ZGROMADZENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA