Photo by Zac Durant on Unsplash
Jezus widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! [Mt 9,36-10,8]
Modlitwa przygotowawcza: Poproś Pana Boga, aby wszystkie twoje myśli, zamiary, czyny i uczucia były w sposób czysty skierowane ku większej Jego Chwale.
Wyobraź sobie Jezusa, który posyła uczniów, aby coraz więcej osób mogło usłyszeć o Bożym miłosierdziu i miłości.
Proś o łaskę życia Jego postawami Serca i wprowadzania w czyn Jezusowych marzeń/pragnień.
1. Serce Jezusa poruszone spotykaniem osób znękanych i porzuconych.
Poruszone Serce Boga zaraz po słowach, aby prosić o więcej robotników do posłania, przechodzi do działania – zwołuje uczniów i dzieli się z nimi całym Sobą. To Jezus chodził po wszystkich wioskach, uwalniając i uzdrawiając, a teraz tej samej mocy udziela uczniom. Daje im swojego Ducha zdolnego podnosić w słabości, przywracać do życia i do wspólnoty (trąd także jako wykluczenie ze społeczności), nieść Słowo Dobra uwalniające umysły od słów i myśli gaszących ducha: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy!”
Uczniowie najpierw posłani są do Izraela, czyli do „swoich”, aby przypomnieć tym, którzy wierzą w Boga, że Królestwo Boże jest w nich i pośród nich. Bywa, że pamięć naszych serc bywa przykurzona lub pod wpływem wydarzeń wywołujących doświadczenie „znękania i porzucenia” zapominamy o Bożej obecności i Jego zbawczym działaniu w naszym życiu (zatwardziałość serca, z gr. sklerokardia). Tymczasem Serce Boga jest tym poruszone i nie ustaje w posyłaniu świadków Jego miłości do nas oraz nas z Jego troską do tych, z którymi dzielimy codzienność.
W czym dziś dostrzegłam/em Bożą obecność i Jego działanie w moim życiu?
Zmęczenie i samotność – co robię, gdy doświadczam tych chwil, które są wspólne wszystkim ludziom? Jak reaguję spotykając inne osoby w takim stanie?
2. A oto imiona dwunastu apostołów…
Ewangelia wymienia z imienia tych, których Jezus posyła… Wyobrażę sobie jak po nich Bóg posyła kolejne pokolenia głosicieli Dobrej Nowiny: kobiety i mężczyzn, małżonków, konsekrowanych, młodych i starszych, ubogich i bogatych, tych z jednym talentem i tych z dziesięcioma talentami, grzeszników których On czynił świętymi w drodze życia (nawet, gdy oni sami nie do końca zdawali sobie z tego sprawę), tak wielu ludzi dobrej woli przeżywających codzienność z Bogiem w cichości i wierności…. Jakie imię mają osoby, które Bóg posłał do Ciebie jako świadków Jego kochającej Obecności?
Pozwolę sobie odczuć przynależność do całej tej Bożej Rodziny:
- podziękuję za tych, którzy mnie poprzedzili w czasie, przekazując mi wiarę,
- poproszę Boga o światło Ducha Świętego, aby móc rozpoznać, jak Bóg w mojej teraźniejszości pragnie przeze mnie przekazywać Dobrą Nowinę o Jego Miłości i przebaczeniu, żywej obecności, nadziei podtrzymującej ducha i ufności w relacje dające życie…
- powierzę Bogu życie tych, którzy przyjdą po mnie…
3. „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!”
Każdy z nas na tej ziemi jest pielgrzymem, dlatego Jezus zachęca nas, abyśmy będąc w drodze dzielili się tym, co mamy, czyli co otrzymujemy w różnym wymiarze: materialnym, emocjonalnym i duchowym. Świadomość wielości darów otrzymanych od Boga w różnych okolicznościach życia staje się w sercu źródłem wdzięczności, aby móc dzielić się z innymi. Przeżywanie siebie jako „obdarowanego” czyni nas wrażliwymi i otwartymi na tych, którzy potrzebują.
Gdy otrzymujemy dar wiary, przekazywany nam we wspólnocie przez tych, którzy doświadczyli Bożej Miłości, my również jesteśmy zaproszeni, aby stawać się dla innych świadkami tej samej uwalniającej i posyłającej Miłości. Bóg dzieli się z nami Sobą, dając nam zdolność do miłości, wiary i nadziei, a więc do relacji z Nim oraz z siostrami i braćmi. I wiemy, że to wzajemne wspieranie się w drodze życia może mieć różną postać, np. rozmowy podnoszącej na duchu, gestów gościnności i pomocy, postaw poprzez które druga osoba nie będzie się czuła zostawiona sama z trudnościami, czasem pokierowania do kogoś bardziej kompetentnego do udzielenia pomocy… Duch Święty chce działać w nas na różne sposoby.
Podziękuję Bogu za dobro, które otrzymuję od Niego przez ludzi.
Podziękuję także za dobro, które Bóg czyni przez moje słowa i czyny.
Do czego zaprasza mnie Boży Duch, z jaką inspiracją przychodzi?
Na koniec porozmawiaj z Bogiem o tym, co poruszyło Cię najbardziej podczas spotkania z Jego Słowem - zobacz, jak pragniesz żyć w codzienności Jego łaską i zaproszeniem oraz co może Ci w tym pomóc.
Ojcze nasz…
przygotowała: Alicja Banach rscj