Zapraszamy was do chwili ciszy, abyście całą swoją istotą - umysłem, ciałem i duchem - uświadomili sobie obecność Boga w was i pośród wszystkich obecnych.

W wigilię Męki Pańskiej proponujemy wam te dwie refleksje:

Pierwsza refleksja: Wezwani, aby zasiąść z Nim przy Jego stole

Zwróćcie uwagę na miejsce i czas, które Jezus wybiera, aby dać swój największy wyraz miłości.

"Przed świętem Paschy Jezus wiedział, że nadeszła Jego godzina, aby przejść z tego świata do Ojca.
Umiłował swoich na świecie i do końca ich umiłował." (J 13, 1)

Ta miłość „do końca” jest celebrowana przy stole i przy jedzeniu. Poświęć kilka minut na zastanowienie się nad gestami, jakie mają miejsce podczas posiłku z osobami, które kochasz: rodziną, przyjaciółmi itd. I zauważ, co się wtedy dzieje: rozmowy, uśmiechy, radość, uwaga, jaką im poświęcasz, pragnienie, by ich nakarmić i dzielić się z nimi, potrzeba wyrażania i otrzymywania uczuć. Jezus chce przyjść "do twojego domu" i dzielić się z tobą swoim Chlebem i Winem.

„Jezus powiedział: « ... Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami» (…) A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów”. (Mt 26: 18, 26-28)

Wieczerza, na którą zaprasza cię Jezus, różni się od innych. Pokarmem i napojem, który nam ofiarowuje, jest On sam. Jego Ciało i Krew są pokarmem i napojem zbawienia, przebaczenia i wyzwolenia, i są ofiarowane wszystkim bez różnicy. Jest to stół, przy którym każdy ma swoje miejsce.

Posiłek dla grzeszników, Sieger Köder

Kto jest zaproszony do twojego stołu?

Komu dajesz i z kim dzielisz się Chlebem Jego Słowa i Jego Życia?

Kiedy ludzie siadają do twojego stołu, czym są karmieni?

Pieśń: Bread for the World · Bernadette Farrell

Druga refleksja: Jesteśmy zaproszeni, by pozwolić obmyć i namaścić nasze stopy i rany.

Umywanie nóg, Sieger Köder

Jego stół i Jego Chleb, który nas gromadzi, jest symbolem jedności. To z Nim i w Nim stajemy się jednością z Ojcem i ze sobą nawzajem. Ta miłość, która jest zarówno jednocząca, jak i międzyosobowa, nieustannie otwiera nas na coś nowego i rewolucyjnego. Wprowadza nas w nowy wymiar Miłości, która przekracza nasze ograniczenia, aby prowadzić nas do samego końca.

"Jezus, wiedząc, że Ojciec wszystko oddał w Jego ręce, że od Boga pochodzi i do Boga zmierza, wstał od stołu, zdjął wierzchnią szatę i owinął się ręcznikiem. Potem nalał wody do miednicy i zaczął umywać uczniom nogi i wycierać je ręcznikiem, którym był przewiązany." (J 13, 3-5)

Ten Chleb, który jest teraz łamany i dzielony, to Jezus leżący u twoich stóp; jest On obecny w naszej słabości i cierpieniu, obmywa i namaszcza nasze rany, a także ból i płacz tych, którzy cierpią. Ten gest uklęknięcia wprowadza nas także w nowy sposób odnoszenia się do siebie nawzajem, ponieważ naszą władzę wyrażamy w sposobie w jaki odnosimy się do innych.

Patrząc z tej pozycji klęczącej: jakie rany wołają o uzdrowienie? W jaki sposób Jezus zaprasza cię w twoim codziennym życiu do zbliżenia się do siebie, do innych i do naszego wspólnego domu?

„Kiedy słyszymy i odpowiadamy na wołanie ubogich i zranionej ziemi, widzimy skutki nieokiełznanej władzy, zwłaszcza gdy kieruje nią chciwość, dominacja i bezduszna obojętność”. Ale „jesteśmy świadkami uzdrawiającej zdolności i odkupieńczej wartości władzy, zwłaszcza gdy służy ona pojednaniu i miłości". (Być budowniczymi nadziei, s. 8)

W tym dniu, kiedy celebrujemy "miłość, jaką mamy dla naszych sióstr i braci", możemy uczyć się od Jezusa, który "był łaskawym gospodarzem, który ich przyjmował i troszczył się o ich potrzeby. Pokorna służba w miłości, gościnność oferowana wszystkim i gotowość do 'oddania życia': wszystkie te działania i postawy są drogami do błogosławieństwa i szczęścia. [...] Niech wszyscy cieszą się z tego nowego "błogosławieństwa": Błogosławieni, którzy umywają nogi, albowiem oni poznają prawdziwy sens życia chrześcijańskiego".

(Barbara Bowe, RSCJ, "Wielki Czwartek i Wdzięczność")

Pieśń na zakończenie: Mi Cuerpo Es Comida · Cristóbal Fones, SJ

Wspólnota Nowicjatu w Chicago
Tłum. s. Maria Stecka rscj